Місто, яке дало поштовх натхненню, яке довго нудилось всередині мене, я  не  могла не подякувати :)

   - Питер за окном наслаждается мной.                                              - Сегодня я с тобой, а потом кто?
  - А потом ты не со мной?

    

Ніколи не знаєш на якому узбіччі дороги чи доріг тебе схопить муза за руку і мовить: " Пиши. Вже. Ось тут." Перечитуючи усе, що я писала протягом останніх двох –трьох років грішно смішно назвати писаниною, читацький щоденник мрій, бажань та реальностей. Завжди дивувалась, де шукати того натхнення. Можливо, це засіб подібний на ліки,які продають за особливим рецептом?Можливо, це нічний сон, який переростає у ранковий натхненний день? Можливо, це дрібниці, які створюють наше життя переходячи з одного етапу в інший?

Одного понеділка я вирішила змінити своє життя і поїхати у місце, де не була ніколи, а лише мріяла там бути. Місто, яке розквітало безмежністю  білих ночей, витонченістю ліній бароко та класицизму.

Місто,у якому жилося інакше, вірилося більше, змінювалось життя частіше. Місто, у якому навіть небо було теплішого відтінку. Саме там я втрачала міру часу, намагалася насолодитись усім (навіть проходячи повз кав’ярні,вдихала аромат не їжі,намагалась запам’ятати  атмосферу кожного закладу ,кожну  його деталь.) Хотілося  смакувати краплини дощу на дотик, ковтнути якомога більше інформації. Блукаючи вулицями,які в перший же день стали рідними хотіла перейняти усю гармонію , усю їхню красу. Відчуття того, що навіть повітря там має інший смак. Важко порівняти його з чимось іншим. Це скоріше маленьке вікно з прямою дорогою в велику панянку Європу. Для мене це була моя зона комфорту. Це місце,де хочеться писати писати писати,творити творити і множити ці слова тричі. Немає значення якою буде погода сьогодні, завтра чи в наступному році. Головне ,що я відчула- це місто дихає теплом, не зважаючи на погоду. Місто, де хочеться жити, а не існувати, хочеться закохуватись і на думку приходять  рядки із джазових пісень Чайковської:

Небо дарує тiльки повеснi

А мрiї на майбутнє зберегти чи нi?

I я чекаю, знов чекаю,

А мiсто не моє без тебе у вiкнi

Ранок дарує новий день менi ,

А я тримаю нiч i вiчнiсть самоти

Не хочу вiдпускати ,

Бо без тебе все не варто.

Hejterstwo jako dominujący trend w cyberprzestrzeni

 Każdy z nas co najmniej raz w życiu spotkał się z pojęciem hejt (ang.hate) czyli nienawiść. Hejterzy są to ludzie, dla których minimalnym życiowym odczuciem jest nieprzyjaźń, a maksymalnym - nienawiść. Dzisiaj wyrażanie emocji już nie jest prawdziwe w swojej jakości, ale raczej jest to chęć bycia aktualnym i zawsze w modzie. Czasem  nawet daje to możliwość bycia w centrum uwagi i uzyskania zainteresowania ze  strony innych osób.

 Myślę ,że  hejterstwo jest to zjawisko występujące głównie wśród młodzieży. Jest ono oparte na maksymalizmie, który później  tracimy. Trudno jest wyobrazić sobie taką sytuacje ,żeby  dorosły, mądry człowiek, poświęcał  siłę, czas i energię, aby rzucać błoto na tego ,kto nawet nigdy nie będzie wiedział o jego wrogości. Hejterzy prężnie działają na forach internetowych ,portalach społecznościowych ,bo cała siła internetu polega na tym ,że daje im on możliwość anonimowości i  bezkarności.

Czy jest różnica miedzy hejterstwem i trollingiem? Jak często drugie pojęcie jest uważane za osobna grupę? Pojęcia te są podobne ,ale mają niewielką różnice.'Trolling jest formą nienawiści do wszystkiego i dla nich (trollów) jest obojętnie ,gdzie zostawią swoją złość. Chcą tylko napisać komentarz zawsze i wszędzie. Hejter to osoba,która musi znaleźć więcej informacji czyli "kopać" głębiej.

  Czy każdy może być hejterem? Okazuje się,że takich ludzi łatwo spotkać. Chyba istnieją tacy  w twoim środowisku. Oni nie  są zainteresowani   potencjalnymi   osiągnięciami,bardziej historią porażek i sensacyjnych faktów. Hejter ma coś podobnego do wrogości ukrytej i otwartej. Rzadko wybiera na cel  kilka osób,zwykle tylko jedną,którą można łatwo powiązać z negatywnym stereotypem. Hejterzy często mówią obrzydliwości wokół nieuprzejmych znajomych i nieznajomych. W każdym dobrym czynie człowieka, szukają ukrytych korzyści, szczęśliwych plotek i omawiają  wszystko i wszystkich - bez wyjątku.

  Przyczyną takiego zachowania,często jest  kompleks niższości. Z jakiegoś powodu ludzie - świadomie czy podświadomie - czują się  gorszymi, niezdolnymi do jakichkolwiek działań, czegoś pozbawieni. Wtedy  nie zajmują się okolicznościami życia i osiągnięciem swoich celów życiowych, a zaczynają nienawidzić tych, którzy doszli do następujących wyników. Jeśli już masz jakichkolwiek  hejterów ,osiągnąłeś  sukcesu w  swoim życiu.

 Prawdopodobnie hejterstwo jest nierozłączną częścią współczesnego życia. Myślę,że musimy się z tym zgodzić. Jeżeli już mamy styczność z hejterem,wtedy musimy ignorować jego działania,prowokacje i nie zaczynać dyskusji. Kiedyś znudzi go twoja cierpliwość i przerzuci się na bardziej wdzięczne odpowiedzi .